CEDEIRA / LA VOZ
A escritora e xornalista Ilda Mosquera. Cedida
Presentará a súa novela este sábado no Gran Café Bar Pinzón de Cedeira
Contrado amor tóxico móvese a primeira novela da xornalista Ilda Mosquera (Cedeira, 1986), que se presenta este sábado ás 19.00 horas no Gran Café Bar Pinzón da súa localidade natal. Lonxe do romanticismo e preto da crise de 2008 atopamos este Amor mercurio (M de Muller).
—O libro expón a eterna dúbida de como acertar co amor?
—Expón a dúbida de que é o amor. A protagonista Ciara ten moi idealizado o amor, pero na novela xórdenlle moitas dúbidas e mesmo ve de lonxe o concepto de poliamor. Na súa voda cre que está algo namorada do seu futuro marido pero pola súa cabeza segue roldando outra persoa. Pero esta última non é unha relación sa senón tóxica.
—Agora temos máis pautas para identificar o amor tóxico, antes definido como pasional?
—Antes desde pequena inculcábanche o amor romántico, o do príncipe que che rescata. Eu posiciónome en contra de que teña que vir un príncipe para rescatarche. Como en Pretty Woman que no seu día puido ser moi encomiada pero agora non tanto. Por sorte as novas xeracións xa ven ese concepto do amor romántico doutra maneira. Na miña xeración estabamos asolagadas de machismo, pero agora vas no metro e escoitas ás de 16 falar de forma máis feminista.
—Vostede traballou na prensa do corazón. Axudoulle á hora de escribir sobre relacións?
—A miña primeira bolsa en televisión foi no programa Sálvame. Esa prensa do corazón tamén tiña o enfoque do amor romántico. Pero no programa coñecín a Diana Aller, que me presentou o libro en Madrid, e inspiroume para decidirme a escribir. Ela animoume a entrar na revista alternativa Madriz. Pero eu a Sálvame valóroo moito, é un dos mellores programas que se fixeron e levoume a atopar o meu camiño. Agora traballo como redactora no programa Na fala da xente (Catro).
—A súa novela incide en que non é obrigatorio acabar en parella
. —A protagonista móstrase moi cansa da presión patriarcal, parece que non estás realizada se non estás casada ou cunha parella visible. Aínda segue esa presión para casarche.
—Que supón para vostede realizar a presentación en Cedeira?
—Faime moitísima ilusión. En Madrid presentei Amor mercurio cos meus amigos e compañeiros de traballo. Pero Cedeira é moi especial para min, e en todas as canas madrileñas falo sobre ela. Ata os meus amigos anímanme a que me presente de concelleira de Cultura ou alcaldesa! (risas). O nome de Cedeira non sae no libro, pero recoñécese a romaría de San Antonio.
—En que se inspira?
—O de que unha case consigo mesma cólloo de Diana Aller. Tamén hai anécdotas que escoitei no metro, un programa de televisión no que unha señora queríase reencontrar co seu amor de mocidade ou unha moza que no BlaBlaCar chorou de ansiedade por amor.
—O de sufrir por amor pasoulle a todo o mundo?
—Nos bares sempre se fala de amor e traballo. Ao meu libro levei iso, incluída a precariedade laboral pola crise de 2008 que golpeou á miña xeración: parecía que conquistariamos o mundo pero non temos o soldo que soñamos.
novasdecedeira 